اسم بچه مون رو چی بذاریم الان؟ این همه اسم. کدوم رو انتخاب کنیم آلا. نظری؟ ایده ای؟ اسامی انگلیسی زیاد مد شده ملت دارن میذارن رو بچه هاشون. مخصوصاً اسامی دخترانه. ما هم همون روال رو ادامه بدیم؟ جسیکا چطوره؟ اِلیزابت هم بد نیستا. جنیفر هم اگه به لوپز ربطش ندن قابل قبوله. آنجلینا. جولیا. سلنا. ملیسا. ناتالی. کَتی. تفتوک. ویکتوریا. یه روزی یه سریال آمریکایی ساخته شد که اسم دختر نقش اولش اِلِنا بود. ملت دیدن و تماشا کردن و یاد گرفتن و از اون اسم خوششون اومد و تا دیدیم از همون روزا به بعد اسم اِلِنا فت و فراوون شد تو شهرمون. یه موجی راه افتاد بین زوج های جوون. ما هم همین کار رو بکنیم عایا؟ اِلِنا یوازی. یا چطوره اسم دخترمون باشه ویکتوریا رحیمی؟ جالب اندودناک هست یا نه؟ جااان؟ آناستازیا بهتره؟ آخه آناستازیا مشتاقی هم شد اسم؟ البته بدک هم نیست. اگه جالبه نظر مثبتتون رو بگین، اگرم ضایعه بازم نظرتون رو با ما در میان بذارین. باشد که راهنمایی های شما چراغی باشه بِجیلی مانند فراروی ما توی این بحران انتخاب اسم. 

ما که هیچی از هویت بومی و ارزش های محلی و پایبندی به اصول و باورهای خودمونی سرمون نمیشه که ماشاالله هزار ماشالله. انگار هر چی کمتر به هویت و فرهنگ بومی خودمون پایبند باشیم کلاسش بالاتره. هر چی بیشتر فاصله بگیریم از اصل خودمون، انگار شیک و پیک تر میشیم و کت و کراوات میره تن شکیل مون. انگار اصل ما، هویت قدیمی ما سرطان روده اس، ایدزه، یا ملا غلوچ که ازش در حال فراریم. خب فرار کنیم بریم کجا؟ دست خودمون که نیست. بخایم نخایم کج میشیم میریم چپکایی سمت هویت هایی که تو همسایگی هستن و ما سال هاس رفتیم تا خرخره تو کف اینکه ... کاش ما هم مث اونا بودیم. ولی نیستیم که. چه کنیم حالا با این درد؟ بله، خودمون رو تا جا داره بکنیم شبیه اونا. مث اون مگس ها هستن ... دست و پا نخش و حال به هم زن ... که هر چی می زنی برن گم و گور بشن، ولی نمیرن که نمیرن؟ انگار دست خودشون نیست و باید بچسبن بهت ... بچسبیم به "اونور آبی" ها؟ این کار رو بکنیم؟ پیرو همین موضوع، چطوره یکی از اون اسامی خیلی خاص عربی رو انتخاب کنیم برا بچه مون؟ نه اسامی عادی ها. اسمی باشه که دیگه خیلی زیاد ما رو بچسبونه به اونور. یعنی به ضایع ترین شکل ممکن، یعنی فرو بشیم توشون. که اصن دیگه کوچکترین شک و تردیدی باقی نذاره که ما داریم همه کار می کنیم بشیم شبیه اونا. یه تلاش همه جانبه. متوجه شدین که؟ حالا نظرتون چیه؟ چه اسمی پیشنهاد می دین؟ با اسم "نهیان" موافقین؟ نهیان پاینده. خوبه؟ آل نهیان بگیم کامل تر نیست؟ حق مطلب رو بهتر ادا نمی کنه؟ خلیفه چی؟ اینم می تونه عالی باشه ها. خلیفه نورایی. خیلی هم جالب اندود. ها راستی یه گزینه دیگه هم هستا. سُدیس. اینم شگفتناکه ها، سُدیس بازماندگان. اگر هم این ریسک وجود داره که هدف و انگیزه مقدس ما همچین زیاد روشن نباشه و ابهام ایبَشه، می تونیم "محمد العریفی" رو هم بیاریم قاطی گزینه ها. محمدالعریفی تاب. برا محکم کاری میشه دست به همچین اقدامات نیکوکارانه ای هم زد: صباح الاحمد الجابر الصباح روان آور. این دیگه اوج ارادت میشه نه؟    

شاید از یه جهت آدم تحت فشار قرار بگیره که این همه تلاش مفتضحانه برا وانمود کردن به اینکه ما بیشتر اونوری هستیم تا اینوری، یه مقدار تابلو بازی در آوردن تلقی بشه. به نظرتون چیکار کنیم همچون معظلی پیش نیاد؟ آیا میشه از این ترفند استفاده کرد که اسم بچه مون رو انتخاب کنیم حسین. جلو سرحدی های سهار اونو با همون اسم صدا بزنیم، البته جلوی همشهری ها هم میشه که، بعد جلو شیخ و شیوخ خودمون اونو صدا بزنیم عمر. دو تا اسم داشته باشه. چطوره؟ همین کار رو بکنیم؟ اینجوری هم میشه. فقط یه مقدار تمرکز حواس میخاد که جابجا به کار برده نشن این اسم ها. تایید می کنین؟ موافقین؟ باشه پس.     

نظر دادن که پ چرا اسم بچه ات رو نمی ذاری چپیحه؟ بابا مگه نرماله اسم مادر و دختر یکی باشه؟ نه. ولی خیلی ممنون برا پیشنهادتون. بازم نظر بدین.       

نکته سال: یارو رفت ثبت احوال اسم بچه ش رو ثبت کنه "سام". اونجا بهش میگن بابا این همه اسم قشنگ و شیک اسلامی داریم. سام چیه آخه؟ برو یه اسم دیگه پیدا کن، سام کراهت داره. یارو دید اوضاع اونجوریه یه چند دقیقه فکر کرد و گفت: باشه پس اسم بچه رو میذاریم عمر. مامور ثبت احوال بدون درنگ: این اسم "سام" که می گفتی، با کدوم س نوشته میشه؟ که سریع ثبت کنم برات، که بری، بقیه معطل نشن. قربونت.